ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ.-ΤΟΥ ΤΣΟΥΡΕΚΑ Η ΣΟΥΣΑΜΙΑ.

ΤΟΥ ΤΣΟΥΡΕΚΑ Η ΣΟΥΣΑΜΙΑ.

ΤΟΥ ΤΣΟΥΡΕΚΑ Η ΣΟΥΣΑΜΙΑ.
 
Είχα έναν θείο μακρινό                                                  
τό έλεγαν Τσουρέκα,                                                    
νοικοκύρης στό χωριό                                                   
μιά θειά μου είχε γυναίκα.                                             
 
Τήν βράκα πάντα φόραγε                                                
αλλοιώς πουτούρι ή σαλβάρι,                                             
καί εις τήν μέση έδενε                                                   
τό κόκκινο ζωνάρι.                                                       
 
Σουσάμι νά καλλιεργή                                                      
είχε αδυναμία,                                                          
καί πάντα στήν παραγωγή                                                 
είχε επιτυχία.                                                            
 
Τίς σουσαμιές ετίναζε                                                   
κάτω απ'τήν γκορτσιά,                                             
καί με σουσάμι γέμιζε                                                   
ακόμα καί στ'αυτιά.                                                     
 
Όλα επήγαιναν καλά                                                    
χωρίς κανένα πρόβλημα,                                               
αλλά μία χρονιά                                                          
συνέβη τό ατύχημα.                                                     
 
Νομίζω,γιά τά καλά                                                      
η άνοιξη είχε μπεί,                                                      
εζευγαρώναν τά πουλιά                                               
καί άνθιζε η γή.                                                          
 
Στήν χώρα τήν κοιλιακή                                              
ένοιωσε μιά καούρα,                                                   
στόν αφαλό κοντά εκεί                                               
κάτι σάν μιά φαγούρα.                                                
 
Τού Τσουρέκα,τί τού μελλότανε
δέν είχε ούτε χαμπάρι.
Αυτός μόνο ξυνότανε                                               
πάνω απ'τό ζωνάρι. 

Επέρασε ο καιρός
καί η φαγούρα επιμένει,
κι αποφασίζει ο καψερός
νά δή τί τού συμβαίνει.

Αμέσως εξετύλιξε
τό κόκκινο ζωνάρι,
καί ύστερα κατέβασε
τό μαύρο τό σαλβάρι.

Τό βλέμμα του επάγωσε
μέ στόμα έμεινε ανοιχτό,
μιά σουσαμιά εφύτρωσε
εκεί στόν αφαλό!

Ίσα μέ δέκα εκατοστά 
επρόλαβε να απλώση,
τού Τσουρέκα η σουσαμιά
εκεί πούχε φυτρώσει

Εάν δέν τήν χαμπάριαζε
όσο ήταν καιρός,
σέ λίγο πιά θά άνθιζε
θάδενε κι ο καρπός.

Χωρίς να τό πολυσκεφτή
τραβά, τήν ξεριζώνει,
αλλά τήν ίδια τήν στιγμή
ο αφαλός ματώνει.

Χωρίς να ταραχτή
χωρίς να νοιώση φρίκη,
ρίχνει απάνω στήν πληγή
τό περιβόητο ''σφινίκι''*.

 

*Σφινίκι:Ένα υγρό αντισηπτικό με ιδιάζουσα μυρωδιά.Τό βάζανε στίς πληγές τών ζώων                                             
γιά να μήν σκουληκιάσουν.

ΑΠΟ Stavros Madakis